Ας δούμε τι είπαν τρεις σημαντικοί διανοητές, ευτυχώς ο τρίτος ζει ακόμη, αλλά και ένας αγρότης:

Ρήγας Φεραίος

Όταν η Διοίκησης βιάζει, αθετεί, καταφρονεί τα δίκαια του λαού και δεν εισακούει τα παράπονα του, το να κάμει τότε ο λαός ή κάθε μέρος του λαού επανάστασην, να αρπάζει τα άρματα και να τιμωρήσει τους τυράννους του, είναι (το) πλέον ιερόν από όλα τα δίκαια του και το πλέον απαραίτητον από όλα τα χρέη του.

Κορνήλιος Καστοριάδης

«Κορνήλιε, ξεχνάς ότι στην Ελλάδα δεν έγινε Γαλλική Επανάσταση;».

Πράγματι, στην Ελλάδα δεν έχει υπάρξει εποχή που ο λαός να έχει επιβάλει, έστω και στοιχειωδώς, τα δικαιώματα του. Και η ευθύνη, για την οποία μίλησα, εκφράζεται με την ανευθυνότητα της παροιμιώδους φράσης: «εγώ θα διορθώσω το ρωμέικο;».-Ναι, κύριε, εσύ θα διορθώσεις το ρωμέικο, στον χώρο και στον τομέα όπου βρίσκεσαι.-

Γιώργος Κοντογιώργης

 Οι Έλληνες, δεν ψηφίζουν με την αληθινή έννοια της ψήφου. Οι Έλληνες απλά καλούνται να νομιμοποιήσουν, δηλαδή να επιλέξουν μεταξύ εκείνων των επιλογών που προτείνουν  οι μηχανισμοί του συστήματος. Αυτό το σύστημα παράγει σκουπίδια, δεν παράγει φιλοδοξία, άρα δεν παράγει προσωπικότητες, τις αποκλείει.

Ένας αγρότης (2012, απόσπασμα από μια συνέντευξη που του είχα πάρει στα πλάισια μιας έρευνας μου για το ΤΕΠΑΚ)

''Ζούμε σε μια ευνουχισμένη κοινωνία και μια τέτοια κοινωνία δεν μπορεί να αναπαραχθεί, δεν μπορεί να παράξει αξίες, επομένως το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να βρούμε αξίες, να τις υιοθετήσουμε και τότε και μόνο τότε αν βρούμε τρόπο τα τις αναπαράγουμε όπως ακριβώς κάνομε και στο χωράφι με τις τομάτες τότε μόνο θα φτιάξομε καλύτερο αύριο''

Το 2013 δημοσίευσα στα πλάισια του μεταπτυχιακού μου μια μελέτη για την οικονομική κρίση και τα κινήματα διαμαρτυρίας, μέσα στο πλάίσιο των γεγονότων της περιόδου 2011-2013, διαπίστωσα μεταξύ άλλων το εξής πολύ σημαντικό. Γνωρίζουμε τι δε μας αρέσει, γνωρίζουμε τι δε θέλουμε αλλά δεν γνωρίζουμε τι είναι ακριβώς αυτό που θέλουμε και αυτό που είναι σημαντικό είναι ότι αν το εντοπίσουμε δυσκολευόμαστε να βρούμε τρόπο για το πως θα το επετύχουμε. Με άλλα λόγια καλή και επικοδομητική η κριτική αλλά αν δεν συνοδεύεται από προτάσεις τότε λειτουργεί μόνο συνθηματικά και από τέτοια έχομε χορτάσει. Έτσι σύμφωνα με τα βιωματικά σεμινάρια του Σ/Κ 9-10/12/2017 η λύση είναι μια και μόνο μια, η επανάσταση οποισδήποτε μορφής ξεκινά από μέσα μας και αν την εσωτερική μας επανάσταση την κάνομε πράξη τότε ακολουθεί το σχήμα άτομο- δυάδα - ομάδα. Τώρα κατάλαβα τη σημασία της διερεύνησης της προυπάρχουσας γνώσης σε κάθε έννοια και την κατανόηση της έννοιας δημιουργικότητα. Μήπως η τελευταία έννοια αποτελεί τη λύση στη κρίση;