Εκπαιδευτική Πραγματικότητα: Περιορισμοί και Δυνατότητες: Αναθεώρηση

Το εκπαιδευτικό σύστημα παγκοσμίως έχει εστιάσει στη δημιουργία στρατών εργαζομένων, οι οποίοι απασχολούνται στις επιχειρήσεις. Οι νέοι, στην πιο καθοριστική στιγμή της ηλικίας τους για τη διαμόρφωση του εγώ τους, καλούνται να παπαγαλίσουν την Ιστορία και τις ερηνευτικές προσεγγίσεις γύρω από λογοτεχνικά και κλασσικά κείμενα. 

Στην Ελλάδα του σήμερα παρατηρείται το εξής εξωφρενικό: ενώ εκθιάζουμε το αρχαιοελληικό πνεύμα, αντίθετα δε δίνουμε καμία βαρύτητα στην ουσία των γραφομένων που έχουμε στα χέρια μας. Ο Αριστοτέλης, όταν έγραφε τα Ηθικά Νικομάχεια ήθελε να πει στο γιό του το Νικόμαχο "Ε, ψιτ! Εσυ! Να είσαι ηθικός" . Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι να αναγκάζουμε τα παιδιά να αποστηθίζουν άλλες ερμηνευτικές προσεγγίσεις και να τα βάζουμε να μαθαίνουν το συντακτικό ρόλο του εἰμί. Έπειτα από χιλιάδες χρόνια ένα μεγάλο δίδαγμα που θα πρέπει να αξιοποιήσουμε από τους Αρχαίους Έλληνες δεν είναι άλλο από τη ριζοσπαστικότητα. Όταν ο Πρωταγόρας, στον 5ο αι. π.Χ, μιλούσε για  αγνωστικισμό, μέσα σε μία κοινωνία όπου γίνονταν ανθρωποθυσίες στο όνομα του εκάστοτε θεού, αυτό το οποίο πρέπει να διδαχθούμε δεν είναι η γραμματική συνάφεια των λόγων του. Αλλά το ότι το πνευμα των ανθρώπων αυτών και φυσικά το δημοκρατικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούσαν ήταν σε ένα διαφορετικό επίπεδο από το δικό μας.

Το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα εστιάζει ξεκάθαρα στο φαίνεσθαι και εγκαταλείπει το εἶναιΣίγουρα, το εξετασιοκεντρικό σύστημα, πολλές φορές είναι αυτό το οποίο μας εμποδίζει να έχουμε διαφορετικές παιδαγωγικές μεθόδους. Η πρόοδος πάντα συναντούσε εμπόδια καθόλη τη διάρκεια της ιστορίας.  Η πρόκληση είναι να τα ξεπεράσουμε.