Ο κόσμος της παιδικής σκέψης είναι εντυπωσιακά δημιουργικός. Είναι ένας κόσμος πλούσιος από ιδέες που όμως στη σύγχρονη σχολική πραγματικότητα δεν μπορούν να εκφραστούν και να αξιοποιηθούν… Και ιδέες που δεν «επικοινωνούντα»ι σε άλλους, καταπνίγονται, αποδυναμώνονται και τελικά εξαφανίζονται. Οι λόγοι αυτής της καταστρατήγησης της ιδεοχώρας των παιδιών πρέπει να αναζητηθούν στα τυποποιημένα αναλυτικά προγράμματα και την πιστή εφαρμογή τους, στη δεδομένη ύλη που πρέπει να καλυφθεί σε συγκεκριμένα χρονικά πλαίσια, στην επικράτηση και διαιώνιση αναχρονιστικών διδακτικών μεθόδων, στην έλλειψη οράματος για κάτι «διαφορετικό» στην τάξη… Είναι επιτακτική λοιπόν η ανάγκη -στην εποχή των έντονα μεταβαλλόμενων κοινωνικοοικονομικών συνθηκών και της τεράστιας τεχνολογικής ανάπτυξης- στο σύγχρονο σχολείο να δημιουργούνται περιβάλλοντα μάθησης που ενισχύουν την ενεργητική συμμετοχή των μαθητών στη μαθησιακή διαδικασία. Οι μαθητές πρέπει να ενισχύονται να καταθέτουν τις ιδέες τους (απενοχοποιημένες από το «λάθος») είτε στην ολομέλεια είτε σε μικρές μαθητικές ομάδες συμβάλλοντας έτσι στην κοινωνική κατασκευή της γνώσης. Μέσα από την ελεύθερη έκφραση των ιδεών τους μπορούν να ανακαλυφθούν τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα τους, ο τύπος νοημοσύνης τους, ο τρόπος που ο καθένας μαθαίνει. Μέσα από την αξιοποίηση των ιδεών τους μπορούν να παραχθούν ποικίλα μαθητικά έργα (γλωσσικά, εικαστικά, θεατρικά, μουσικά) που αναδεικνύουν τη φαντασία και την πρωτοτυπία της σκέψης τους και τους φέρνουν πιο κοντά στην κατάκτηση της γνώσης. Η έκφραση και η αξιοποίηση των ιδεών των μαθητών ενισχύει τη δημιουργικότητα στη σχολική τάξη. Οι ΤΠΕ μπορούν να συμβάλλουν στη δημιουργία τέτοιων περιβαλλόντων μάθησης καθώς έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν ποικίλους τρόπους αναπαράστασης της γνώσης.